Bütün kötülüklerin anası
Hz. Muhmmed’in “Cehalet bütün kötülüklerin anasıdır” hadisi, insan yaşamının belki de en önemli gerçeğini ifade ediyor. Kısaca “kötülük” denilen kavram üzerinde biraz düşününce altında yatan “cehalet” olgusunu görmemek mümkün değil.

Cahil kitleler daha kolay kandırılabiliyor; kurnaz politikacıların, medyanın ve şirketlerin elinde oyuncak olmaları kolaylaşıyor, hem kendilerinin hem ülkelerinin başını derde sokuyorlar.

Örnek olarak Türkiye’nin iliğini kemiğini sömüren Uzan ailesini düşünün. Parti kurup yüzde 7 gibi önemli bir oy almadılar mı? Şimdi bunu demokrasinin fazileti olarak mı açıklamak gerekiyor, Uzan’a oy veren kesimin cehaleti olarak mı?
***

Bunca yıllık gözlemlerim bana bir şey öğretti: Bu ülkede kurnaz ve kötü niyetli siyasetçilerin, halkı kandırmak isteyen medyanın, kitleleri kazıklayarak büyük servet yapanların, darbecilerin tek bir sermayesi oldu: “Halkın cehaleti.”

Türk halkı kurnaz gibi görünüyor ama bir kesimi o kadar çabuk kandırılıyor ki; bazen inanmak mümkün olmuyor.

En zalim kişi ekranda iki damla sahte gözyaşı dökünce kitlenin kalbi ona kayıveriyor, en dolandırıcı tüccar siyasetçi kürsüye çıkıp bir iki yalan atınca peşine takılıveriyor.

Şimdi gözden düştükleri için yüzlerine bakan yok ama bir zamanlar Çiller’lerin, Yılmaz’ların, Demirel’lerin peşinden nasıl koşarlardı hatırlarsınız.

Bugün ortaya çıkıyor ki bu insanlar, Türkiye’ye çok büyük zarar verdiler, çok ağır bedeller ödettiler.
***

Ve cehalet ister istemez kötülüğe yol açıyor.

Bazen haberlerin altına yazılan halk yorumlarını okuyorum ve kanım donuyor.

Mesela geçtiğimiz hafta bir haber vardı.

İki PKK’lı, bir evin oğlunu kaçırmış. Toplam üç kişi bir dere yatağında kıstırılmış ve yakalanmışlar. Görevli albay, rehin alınan çocuğun canını kurtaracağına ve yakalananları adalete sevk edeceğine, hepsini kurşuna dizdirmiş. Dikkat edin; çatışma falan yok. Teslim alınan kişiler ve rehin çocuk öldürülmüş. Bu facia yıllarca saklanmış ama şimdi tanık ifadeleriyle ortaya çıkmış.

Haberin altındaki yorumlara bakıyorsunuz: Yok yere can veren o masum çocuğa bile acımadan “Helal olsun albayım” yazıyorlar.

Yani ne adalet duygusu kalmış, ne merhamet, ne sağduyu.

Kutuplaşmayı, şehit cenazelerinin hepimizin içini yakan acısını, öfkeyi anlarım ama bu kadar gözü dönmüşlüğü kavramam mümkün değil.

O yorumları yazanlar, eğer kendi çocukları rehin alınsa, kurtarılmasını mı isterler, kurşuna dizilmesini mi?
***

Cehalet gerçekten de bütün kötülüklerin anası.