AKP ve PKK

Türkiye ve AKP iktidarı “Kürt meselesinin” içine sıkışıp kaldı.
Savaş şiddetlendikçe de çözüm zorlaşmış gözüküyor.
Sanırım bunun temel nedeni “çözüm” sözcüğüne kilitlenip “Kürt meselesinin” aslında ne olduğunu unutmamız.

“Kürt meselesi” denen şey, Türkiye Cumhuriyeti’nin Kürtlerin “doğal” haklarını vermemesi.
Kürtlerin çocuklarını anadilde eğitebilmesi, “çift dillilik”, seçim barajının düşürülmesi, yerel ya da BDP’nin sevdiği ifadeyle “demokratik” özerklik.
Bunda “çözülecek” ne var?
Bunlar Kürtlerin, Türklerin ve dünyadaki bütün insanların doğal hakları, ne kadar direnirseniz direnin sonunda bu hakları vereceksiniz.
En önemlisi, bunlar “müzakere” ile verilecek haklar değil, insanların temel hakları “müzakereye” tabi değildir, ne müzakeresi, bir insanın çocuğunu “anadilinde” eğitme hakkı neden müzakereyle verilsin?
AKP iktidarı, Kürtlerin anadilde eğitim hakkını verdiğinde karşılığında bir şey mi isteyecek?
Bir Türk, çocuğunu anadilinde eğittiğinde karşılığında bir şey mi veriyor?

“İki dillilik” ise “asli görevi” vatandaşına en iyi hizmeti götürmek olan devletin Kürt vatandaşına borcu, Kürtler iki dilli bir sistemde daha rahat yaşayacaklar, mahkemede, hastanede, belediyede, devlet dairesinde dertlerini daha iyi anlatacaklar.
Bunun nesini müzakere edeceksiniz?
Seçim barajını düşürmek, demokrasinin gereği.
Yerel yönetimlere özerklik ise zaten Avrupa Birliği’nin şartlarından biri, bu da müzakere edilecek bir konu değil, vatandaşların daha iyi yaşaması için atılması gereken bir adım.