Türkiye’nin altını üstüne getiren bir operasyonun ÇEVİK BİR’le sınırlı kalmasını ADİL bulmuyordum.

Dönemin komuta katının olmadığı bir soruşturmanın çok eksik olacağını ileri sürüyordum. Kendi aramızda hararetli bir şekilde tartışırken Teoman Koman birkaç merdiveni otelin genel müdürünün desteğiyle çıkıyordu.

Tanımakta zorlandım.

Yaşlanmıştı. Ağır ağır hareket ediyordu. Sağlığı da çok iyi değildi. Dünün kudretli PAŞASI kısık sesle konuşup, titreyen elindeki fincanı düşürmemek için çırpınıyordu…

Oysa ne SUSURLUK’ta, ne Ergenekon’da ne de Veli Küçük ismi gündeme geldiğinde çıkıp bir şeyler söylemişti.

İfadesine başvurmak isteyen araştırma komisyonlarına cevap bile vermemişti!

Koman Paşa diğer askerlerden farklıydı. 29 Ağustos 1988’den, 27 Ağustos 1992’ye kadar MİT’i idare etmişti!

Özal’ın hiç istememesine rağmen o koltuğa oturmuştu!

Belli ki Özal’ı da aşan güçler vardı…

Rahmetli Özal, Hiram Abas’a çok güvenmiş onunla yola devam etmek istemişti. Devletin gerçek yüzünü öğrendiği ABAS’tan başka kimseye yanaşmıyordu!

Efsane MİT’çi; Bekaa’da ülkücüyü, solcuyu, PKK’yı ve ASALA’yı görmüştü! Oyunun içinde oyun olduğunu fark etmişti. Kuklalar ve kuklacıyla yüzyüze gelmişti. Elinin altındaki bütün dosyaları Özal’a taşıdı. Kemal Yamak’ın da desteğiyle devletin içinde MİLLİ kanat yeşertildi.

Ancak bu ittifakı tehlikeli gören güçler önce Hiram Abas’ı daha sonra onunla paslaşan Uğur Mumcu gibi MİLLİ güçleri bir bir ortadan kaldırdı.

Sansasyonel faili meçhuller de o dönem başladı.

Muammer Aksoy, Çetin Emeç, Turan Dursun ve MİT’çi Ferdi Tamer kirli hesaplara kurban gitti.

ABD’nin Ortadoğu’da başlattığı İSLAM KARŞITI rüzgar Türkiye’de de kendini gösteriyordu.

SADDAM, Kuveyt’e girip, perde arkasındaki sahibi ABD’ye bölgeye çökmesi için YER AÇARKEN, içeride LAİK AYDINLAR, “gericiler!” tarafından ortadan kaldırılıyordu!

Uzun süre devam eden cinayetler NEDENSE hep faili meçhul kalıyordu. Ülkenin yetiştirdiği aydınlar toprağa düşerken, suikastleri ne bir gören ne de duyan oluyordu!

Polisin, savcının, hakimin elinden bir şey gelmiyordu.

Doğu’da PKK terörü azarken, her gün şehit cenazeleri kalkarken bütün ülke ağlıyordu. 7 düvelin yardım ettiği PKK, Irak’ta palazlandıkça palazlanıyordu.

Yıllar, acı ve gözyaşıyla böyle akıp gitti…

Tarih 2003’ü gösterirken LEGAL OLARAK Irak’ı işgal etmek isteyen ABD, Türkiye’den geçiş izni istedi. 1944’ten beri Türkiye’nin yüreğine çökmüş olan ABD, ilk kez “hayır” cevabıyla karşılaştı. Kimyaları bozuldu.

Birkaç ay sonra Cumhuriyet tarihinin en önemli olayı gerçekleşti.

Amerikan askerleri Süleymaniye’deki Türk askerlerinin başına çuval geçirdi!

Hatırlamak istemediğimiz bu olay YENİ TÜRKİYE’nin temelini attı.

Çuvaldan sonra Ankara’da bir araya gelen üç-beş gözü kara adam elini taşın altına soktu. Ülkenin kaderini değiştirmek için ölüme meydan okudu.

Çünkü yakın tarihimiz göstermişti ki “Gizli patrona hayır” diyen yaşamıyordu.

Menderes gibi, Özal gibi, Nihat Erim gibi…

Ama yılmadılar… Kaybettikleri arkadaşlarının anısına asıldılar.

O sırada ERGENEKON’u deşifre eden mektuplar elden ele dolaşıyordu. Ya kendi göbeğimizi kendimiz kesecek