Siyaset yapmak iddia işidir.

İddialı olmak için bilmek gerekiyor.

Bilmek ise , yaşananlar, adaletsizlikler ve hukuksuzlukların FARKINDA olmaktır.

Sorunların farkında olmak, çözümü için projeler üretmektir aynı zamanda.

Adaletsizliğe, eşitsizliğe karşı çıkmak ahlaki, erdemsel, vicdani bir duruştur.

Ki bu aynı zamanda meşru ve haklı olmaktır.

Farkında olan, meşru olan, toplumsal vicdanın sesi olabilir.

Toplumsal vicdanın sesi, iddialı bir siyasal doğrultuyu ortaya çıkarır.

Ve ancak o zaman iddialı bir siyaset çizgisi ortaya çıkar.…

Siyaset; ülkenin, toplumun her sorununa çözüm üretmektir.

Bugün yaşananlar ise tümüyle siyasetsiz bir siyaset anlamına gelmektedir.

Yani, ülkenin en temel sorunu olan Kürt sorun ve laiklik-türban gibi konularda hiçbir

siyasetci çözüm üretmiyor.

Üretmedikleri gibi bu konuları devlete, bürokrasiye bırakmış durumdalar.

Durum böyle olunca da bütün siyasi partiler, birbirlerinin dediklerini tekrarlıyorlar….

İşte bu nedenle, siyasal partiler birbirine benzemiştir.

İşte bu nedenle A partisi ile B partisi arasında hiçbir fark kalmamıştır.

İşte bu nedenle siyaset çözüm üretmek, iddialı olmaktan çıkmış, sadece hükümet olarak ülkenin ekonomik kaynaklarını yönetmek anlamı taşımaktadır…

Yani, hükümet olan parti ya da partiler, kamu kaynaklarını kontrol edecekler.

Siyaset çözüm üretme değil mi?

Yıllardır olduğu gibi..

Şimdi de farklı bir şey olmuyor.

Bu nedenle 30 yıldır Kürt sorunu çözümlenmiyor.

Bu nedenle, halen türban ve irtica sorunları ile boğuşuyoruz.

Ve şu ana kadar, böylesine temel sorunları çözme iddiasında olan yeni bir siyaset alanı ve siyasetçi çıkmadı.

Durum böyle olunca da 22 Temmuz akşamı, niye seçim yapıldı? Ne değişti ki denilecek?